BALUCHISTAN BOMBERS
Ten tijde van Sexy West luisterden we nog naar new wave (wat nu post-punk heet) zoals the Cure, Echo & the Bunnymen, the Sound, U2 en ook naar Jimmi Hendrix en the Doors.
Maar op een dag kwam de zwager van Marnix, Ben, aanzetten met een stapel elpees. O.a. Arthur Brown, Soft Machine, King Crimson, Vandergraaf Generator, Gong en Zappa. Toen veranderde alles.
Tijdens de inactieve tijd van Sexy West en na het uiteenvallen van de band zaten Marnix en ik vaak te pielen, oftewel op de zolder van de antiekzaak van zijn ouders, oftewel op de zolderkamer in zijn ouderlijk huis. Nu wilden we psychedelisch zijn. Onder invloed van bovengenoemde jaren zestig en zeventig bands was plotseling alles mogelijk.
Echter, we waren geen geschoolde muzikanten en maar met zijn tweeën. Dus ingewikkelde progrock zat er niet in. Sommige van onze oude vrienden studeerden al in Utrecht. Daar zat coffeeshop Sarasani, waar ze de zwarte lekkernij Baluchistan verkochten. Interessant spul. Leuke bandnaam ook, vonden we. Vandaar.
Van een vogelaar had Marnix een Uher bandrecorder overgekocht. Het ding woog iets van 17 kilo, nog zonder batterij. Hoe hij daarmee in de natuur op ontspannen wijze vogelgeluiden opnam was ons een raadsel. Het apparaat had een aantal fantastische mogelijkheden. Zo kon je er meerdere sporen mee opnemen, de band versneld afspelen en zat er een echo op. Plus de combinatie van dit alles.
De rest volgt binnenkort.